معنی تنک مزاج - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

تندخو، بدخو

(تُ مِ)

شرور و محیل و فریب دهنده. (ناظم الاطباء)

(مِ)

آنکه یا آنچه دارای مزاج تاک باشد. شراب مزاج. انگورمزاج:
خلی نه آخر از خم تا کی مزاج چرخ
کانجا مرا نخست قدم بر سر خم است.
خاقانی

(خُ مِ)

سودائی مزاج. تندخو. سبک سر. (یادداشت بخط مؤلف)

(تُ / تُ رُ مِ)

گستاخ و ترشخو و سخت. (ناظم الاطباء)

(تَ مِ)

تندخو و تیزطبیعت. (ناظم الاطباء)

(سَ بُ مِ)

کسی که بر یک رأی و بر یک جای قرار نگیرد و ثبات نداشته باشد ومتلون المزاج. (آنندراج). متردد و بی ثبات و بیقرار، سست و ضعیف و ناتوان. (ناظم الاطباء)

(مِ)

خوش خوی. خوش مشرب. (ناظم الاطباء) ، آنکه دارای مزاج سالمی است. (فرهنگ فارسی معین)

(تُ مِ)

تندخوی و تیزمزاج. (ناظم الاطباء). رجوع به تند و دیگر ترکیبهای آن شود

تند خو

نیکسرشت نیکنهاد آنکه دارای مزاج سالمی است، خوش خوی خوش مشرب

زود رنج، خلق و خوی

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما